Θεοφάνης Τζελέπης…Μαθητής Α΄ Λυκείου. Έκανε τα δικά του βιώματα και συναισθήματα λέξεις και τις λέξεις βιβλία.
Και τα βιβλία μια πρόσκληση να καταλάβουμε αυτό που έζησε και να κατανοήσουμε ταυτόχρονα, μέσα από τις σελίδες των βιβλίων του, πως μπορούμε να αλλάξουμε. Να κατανοήσουμε την αξία της φιλίας, του σεβασμού στη διαφορετικότητα και το ότι όλοι είμαστε ξεχωριστοί.
Γράφει ο Χρήστος Νάσκας
Έχουν τη δική τους δύναμη οι λέξεις και ο Θεοφάνης Τζελέπης, από τον Άγιο Αθανάσιο Θεσσαλονίκης, τις αξιοποιεί με την αμεσότητα και ειλικρίνεια της ηλικίας του. Έχει γράψει το «Ο Δρακοϊός Κορωνοϊός» και το «Δρακοϊός Κορωνοϊός 2», εκδόσεις Νέα Διάσταση με εξαιρετική αποδοχή από παιδιά και γονείς.
Μίλησε στο «Εμείς για τον τόπο μας» για τα κίνητρα που τον οδήγησαν στη συγγραφή των δυο βιβλίων, για το τρίτο που ετοιμάζει, για τη φιλία, τη διαφορετικότητα, ενώ στέλνει και το δικό του μήνυμα σε μικρούς και μεγάλους. Όλα μπορούν να είναι καλύτερα, αρκεί να προσπαθούμε.
-Τι σε ώθησε να γράψεις τα δυο βιβλία από τόσο μικρή ηλικία;
«Αρχικά θέλω να σας ευχαριστήσω για αυτή τη συνέντευξη και τις πολύ ενδιαφέρουσες ερωτήσεις σας που μου δίνουν την δυνατότητα να μιλήσω για το μαγικό κόσμο των βιβλίων μου «Ο Δρακοϊός Κορωνοϊός» και «Ο Δρακοϊός Κορωνοϊός 2 – Τα Δάκρυα του Δρακοϊού».
Τα κίνητρα ήταν δύο, το πρώτο είναι ότι από πάντα μου άρεσαν τα βιβλία και οι ιστορίες. Από μικρή ηλικία με άρεσε να φτιάχνω δίκες μου. Αρχικά ξεκίνησα να σχεδιάζω κόμικς και αργότερα να γραφώ τις δίκες μου ιστορίες.
Το δεύτερο και κυριότερο ήταν δυστυχώς το μπούλινγκ που δεχόμουν από το σχολικό μου περιβάλλον, κάτι που μ’ έκανε να κλειστώ στον εαυτό μου με αποτέλεσμα να χρειαστώ την βοήθεια της οικογενείας μου αλλά και μιας ψυχολόγου για να το ξεπεράσω. Αυτό που βίωσα θέλησα να το γράψω σε μια κολλά χαρτί και να το μοιραστώ με μικρούς και μεγάλους για να το ξεπεράσουν κι άλλοι όπως εγώ και οι θήτες να σταματήσουν να φέρονται άσχημα».
-Πώς βίωσες αυτά τα χρόνια με τη συγγραφή των βιβλίων και την αποδοχή του κόσμου; Αν σου ζητούσα έναν απολογισμό, ποιος θα ήταν αυτός;
«Για μένα δεν έχει αλλάξει κάτι, δηλαδή ότι έκανα πάντα συνεχίζω να το κάνω. Πολύς κόσμος ενθουσιάζεται, άλλοι απορούν και άλλοι αδιαφορούν.
Αυτό που έχω να πω είναι ότι όταν κάνεις κάτι που βγαίνει από μέσα σου, το πιστεύεις, σου αρέσει και νιώθεις καλά, με λίγα λόγια είσαι ο εαυτός σου, συνεχίζεις να το κάνεις γιατί το θες και όχι για να ακούσεις να σχολιάζουν κάτι καλό για σένα.
Όλοι αξίζουν τον θαυμασμό γιατί όλοι είμαστε ξεχωριστοί, αρκεί οι πράξεις μας να είναι σεβαστές. Εγώ αυτό που κρατάω είναι ότι με θωράκισε και με ωρίμασε όλο αυτό»
-Ετοιμάζεις και τρίτο βιβλίο;
«Εννοείται! Η συγγραφή είναι κάτι που μ’ αρέσει πολύ και μέχρι τώρα ότι γραφώ είναι βιωματικό γιατί θέλω έστω και με αυτό τον τρόπο να βοηθήσω όσους περισσότερο μπορώ. Όποτε θέλω να έχω και μέλλον σε αυτό».
-Φίλοι και συμμαθητές τι σου λένε για όλο αυτό που ζεις; Ή και οι καθηγητές;
«Οι φίλοι μου μ’ έχουν συμπαρασταθεί πολύ σε ότι έχω περάσει, είναι πάντα παρόντες όπως είμαι και εγώ για αυτούς. Μου εύχονται να μην σταματήσω την συγγραφή διότι πιστεύουν σε μένα και γι’ αυτό τους ευχαριστώ.
Τώρα για τους συμμαθητές μου κάποιοι το προσπερνούν και κάποιοι δείχνουν ενδιαφέρον και μου λένε συγχαρητήρια. Οι καθηγητές μου όταν το μαθαίνουν μένουν έκπληκτοι, ενθουσιάζονται και ενδιαφέρονται να μάθουν περισσότερα πράγματα για μένα και τα βιβλία μου και με έχουν στηρίξει. Όσοι έχουν διαβάσει τα βιβλία μου, έχουν να πουν μόνο θετικά λόγια».
-Μεγαλώνοντας και βλέποντας ίσως διαφορετικά τα πράγματα ποιο μήνυμα θα ήθελες να στείλεις;
«Επιτρέψτε μου να τονίσω την λέξη «διαφορετικά» της ερώτησής σας και να ξεκινήσω με το μότο του πρώτου μου βιβλίου, το «Πίστεψε στον εαυτό γιατί είναι ωραίο να είσαι διαφορετικός». Αυτό που θέλω να πω είναι να μην φοβόμαστε να είμαστε διαφορετικοί, να μην δίνουμε σημασία στους ανθρώπους που προσπαθούν με κάθε μέσο να μας ρίξουν και να μπαίνουμε πρώτα στα παπούτσια των άλλων πριν κάνουμε οποιαδήποτε πράξη».
-Η φιλία είναι υγεία γράφεις. Το καταλαβαίνουμε αυτό, μικροί και μεγάλοι;
«Θέλω να πιστεύω ότι οι περισσότεροι το καταλαβαίνουν και το λέω αυτό γιατί χωρίς τη φιλία η κοινωνία μας θα ήταν χειρότερη, διότι δεν θα μπορούσαμε να κοινωνικοποιηθούμε και θα λειτουργούσαμε σαν μηχανές.
Όποτε ναι, η φιλία είναι ένας από τους κρίκους της ζωής μας που είναι σημαντικός και τον χρειαζόμαστε για να υπάρχει ισορροπία. Αυτό είναι κάτι που θα πρέπει όλοι μας να το αποδεχτούμε και να το καταλάβουμε.
Άρα: Φιλία = Υγεία! Σας ευχαριστώ πολύ!».